Перевод: с немецкого на все языки
dwoje ludzi
Ничего не найдено.
Попробуйте поискать во всех возможных языках
или измените свой поисковый запрос.
См. также в других словарях:
dwoje — D. dwojejga, CMs. dwojejgu, N. dwojejgiem «liczebnik zbiorowy odpowiadający liczbie 2, używany w odniesieniu do osób różnej płci, dzieci i młodych zwierząt oraz do przedmiotów o nazwie używanej tylko w liczbie mnogiej» Dwoje ludzi, dzieci,… … Słownik języka polskiego
para — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. parze {{/stl 8}}{{stl 7}} gazowy stan skupienia cieczy lub ciała stałego, tworzący się w czasie podgrzewania : {{/stl 7}}{{stl 10}}Para wodna. Pary benzyny, ołowiu. Kłęby pary. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kochanek — m III, DB. kochaneknka, N. kochaneknkiem; lm M. kochaneknkowie, DB. kochaneknków 1. «mężczyzna utrzymujący z kobietą stosunki miłosne nie w małżeństwie; w lm także: dwoje ludzi utrzymujących ze sobą takie stosunki» Szczęśliwy, wierny kochanek.… … Słownik języka polskiego
ludzie — DB. ludziedzi, N. ludźmi; lp → człowiek, forma supletywna rzeczownika człowiek a) w zn. 1: Ludzie nauki, teatru. Ludzie pióra. Ludzie epoki odrodzenia, oświecenia. Tłum, gromada, grupka, garstka ludzi. Wiele ludzi. Dwoje, troje ludzi (o… … Słownik języka polskiego
Верхнелужицкий язык — Самоназвание: Hornjoserbšćina Страны: Германия … Википедия
drzwi — blp, D. drzwi «ruchome zamknięcie otworu wejściowego do budynku lub jakiegoś wnętrza; sam ten otwór» Drzwi boczne, główne. Drzwi wejściowe, kuchenne. Drzwi do pokoju, do holu, do gabinetu. Drzwi od szafy, od kuchni, od pokoju. Drzwi na schody, na … Słownik języka polskiego
iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… … Słownik języka polskiego
oko — n II, N. okiem 1. lm M. oczy, D. oczu (ócz), N. oczami (oczyma) «narząd wzroku; u ludzi i kręgowców złożony z kulistej gałki ocznej i układu pomocniczego, obejmującego narząd łzowy, spojówkę, powieki, mięśnie; także zmysł widzenia, wzrok;… … Słownik języka polskiego
pożenić — dk VIa, pożenićnię, pożenićnisz, pożenićżeń, pożenićnił, pożenićnieni 1. «ożenić wielu mężczyzn» Pożeniła już synów. 2. rzad. «doprowadzić do małżeństwa dwojga ludzi» Postanowiła pożenić tych dwoje. pożenić się 1. «o wielu mężczyznach: ożenić… … Słownik języka polskiego
węzeł — m IV, D. węzełzła, Ms. węźle; lm M. węzełzły 1. «zaciągnięta pętla, splot powstały przez związanie sznura, liny lub dwu, kilku, wielu sznurów, lin itp.; supeł; także: splot włosów, kok» Luźny, mocny, podwójny, skomplikowany węzeł. Węzeł na linie … Słownik języka polskiego
zbiorowy — «odnoszący się do pewnej grupy osób lub zbioru rzeczy, właściwy jakiemuś zbiorowi, złożony z wielu jednostek, składający się na jakiś zbiór; gromadny, kolektywny» Praca zbiorowa. Zbiorowe wydanie dzieł pisarza. Zbiorowa fotografia. Sceny zbiorowe … Słownik języka polskiego